کاش چون پاییز بودم...کاش چون پاییز بودم

کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم

برگهای آرزوهایم یکایک زرد می شد

آفتاب دیدگانم سرد میشد

آسمان سنه ام پر درد می شد

ناگهان طوفان اندوهی بجانم چنگ می زد

اشکهایم همچو باران

دامنم را رنگ میزد



وه..چه زیبا بود اگر پاییز بودم

وحشی و پرشور و رنگ آمیز بودم

شاعری در چشم من میخواند...شعری آسمانی

در کنارم قلب عاشق شعله میزد

در شرار آتش دردی نهانی

نغمه من...همچو آوای نسیم پر شکسته

عطر غم می ریخت بر دلهای شکسته

پیش رویم چهره تلخ زمستان جوانی

پشت سر آشوب تابستان عشقی ناگهانی

سینه ام منزلگه اندوه و درد و بدگمانی

کاش چون پاییز بودم...کاش چون پاییز بودم

        

نظرات شما عزیزان:

مهسا

ساعت17:43---4 مهر 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

زندگی خوردن و خوابیدن نیست



انتظار هوس و دیدن و نادیدن نیست



زندگی چون گل سرخی است پر از خار و پر از برگ و پر از عطر لطیف



یادمان باشد اگر گل چیدیم



عطر و برگ ، گل و خار ، همه



همسایه ی دیوار به دیوار مهند



دکتر علی شریعتی
پاسخ:فدای اجیم بشم بوووووووووووس

دادشی dadachi

ساعت3:11---3 مهر 1391

باز درپاییز اندکی از مهر پیداست پاسخ:خواهش میکنم دستتون درد نکنه داداش گلم

...

ساعت0:26---28 شهريور 1391

کاش همچون برگ زرد خشک نبودیم

ای کاش که در فصل بهاران تازه بودیم

فصل ها می آمدند و می گذشتند

ای کاش که ما آن زرد برگ خشک ، نبودیم

....................................................!
پاسخ:بازم ازتون ممنون بخاطر لطفی که دارید

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: